Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Dowiedz się więcej Rozumiem

Spór Zbiorowy w Internetii

Koleżanki i Koledzy,

informujemy Was, że w dniu 15 marca 2019 roku rozpoczął się w spółce Internetia spór zbiorowy.
Chcemy Was poinformować dlaczego do tego doszło oraz co to oznacza.

Od kiedy w kwietniu roku 2017 nasza organizacja związkowa - Międzyzakładowa Organizacja Związkowa Ericsson - Sodexo - UPC – Internetia rozpoczęła działalność w ramach spółki Internetia staraliśmy się wpłynąć na Pracodawcę w wielu różnych aspektach takich jak: gwarancje zatrudnienia dla pracowników przechodzących z Ericssona, fundusz socjalny, problemy płacowe, sytuacja pracowników w wieku przedemerytalnym, uzgadnianie regulaminów, warunki pracy, przestrzeganie zasad bhp, czy współpraca na linii Związek Zawodowy - Pracodawca. Niestety pomimo prowadzonych rozmów pracodawca pozostał głuchy na przytłaczającą większość zgłaszanych przez nas postulatów.

Dlatego w dniu 15 lutego bieżącego roku skierowaliśmy do Pracodawcy pismo zawierające szereg postulatów obejmujących zarówno kwestie płacowe jak i inne problemy zgłaszane przez pracowników i organizację związkową . Ze szczegółami tego pisma możecie się zapoznać na naszej stronie związkowej - http://www.mozsolidarnosc.org. Jednocześnie poinformowaliśmy Pracodawcę, że nie spełnienie naszych postulatów do dnia 15 marca 2019 spowoduje zaistnienie Sporu Zbiorowego. Niestety pomimo wielogodzinnych rozmów nie osiągnęliśmy porozumienia.

Oznacza to, że od dnia 15 marca działamy w oparciu o ustawę z 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych (Dz.U.Nr 55, poz. 236 ze zm.),
W najbliższym czasie czekają nas poszczególne etapy sporu zbiorowego zgodnie z zapisami ustawy:
  • rokowania,
  • mediacja,
  • arbitraż.
Rokowania.
Początek sporu zbiorowego, jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, wyznacza dzień, w którym związek zawodowy bądź wspólna reprezentacja kilku związków, zgłosiła żądania pracodawcy, a ten nie uwzględnił ich wszystkich w terminie wyznaczonym, nie krótszym niż 3 dni. Wówczas pracodawca (pracodawcy, organizacja pracodawców) oraz związek zawodowy (wspólna reprezentacja organizacji związkowych) mają prawny obowiązek niezwłocznego przystąpienia do rokowań. Prowadzone muszą być w dobrej wierze. O ich miejscu i czasie decydują same strony. Rokowania stanowią pierwszy etap rozwiązywania sporu zbiorowego. Strona pracownicza może zapowiedzieć zorganizowanie strajku, który nie może rozpocząć się wcześniej niż przed upływem dwóch tygodni od początku sporu zbiorowego. Na pracodawcy spoczywa również obowiązek dokonania zawiadomienia właściwego okręgowego inspektora pracy o wejściu w spór zbiorowy. Etap ten kończy zawarcie porozumienia kończącego spór bądź też sporządzenie protokołu rozbieżności, w którym strony wyrażą swoje stanowiska dotyczące przedmiotu sporu. Ustawa nie przewiduje przy tym maksymalnego terminu, w którym porozumienie bądź protokół rozbieżności powinny być podpisane. Porozumienie to, w myśl art. 9 § 1 kodeksu pracy, jest porozumieniem opartym na ustawie, co oznacza, że stanowi ono część prawa pracy.

Rokowania oraz następny etap, mediacja, zgodnie z wolą ustawodawcy są obligatoryjnymi, koniecznymi fazami rozwiązywania sporu zbiorowego, decydującymi o zgodności z prawem ewentualnego strajku.

Mediacja.
W sytuacji, kiedy rokowania nie skończyły się zawarciem porozumienia kończącego prób zbiorowy, strony uczestniczą w mediacji z udziałem bezstronnego mediatora. Wyznaczają go same strony, jeżeli jednak w ciągu 5 dni to nie nastąpi wówczas, o ile taki wniosek zgłosi jedna ze stron, osobę mediatora wskazuje minister właściwy do spraw pracy z prowadzonej przez siebie listy mediatorów. Rolą mediatora jest świadczenie stronom pomocy w ustalaniu stanu faktycznego, prawnego oraz uszczegółowienia stanowisk stron. Stosownie do art. 13 ustawy, jeżeli w związku z żądaniem objętym sporem konieczne jest ustalenie sytuacji ekonomiczno-finansowej zakładu pracy, mediator może zaproponować przeprowadzenie w tej sprawie ekspertyzy. Koszty ekspertyzy obciążają zakład pracy, chyba że strony postanowią inaczej. W przypadku nieosiągnięcia konsensu, podobnie jak w pierwszym etapie, sporządza się protokół rozbieżności, w którym strony precyzują swoje dotychczasowe stanowiska co do przedmiotu sporu. Natomiast jeżeli mediacja zakończy się powodzeniem strony podpisują porozumienie kończące spór zbiorowy.

W trakcie tego etapu strona pracownicza ma prawo zorganizowania jeden raz strajku ostrzegawczego, który trwać może maksymalnie przez 2 godziny.

Arbitraż.
Kolejnym, już nieobowiązkowym etapem, jest arbitraż. O tym, czy nastąpi poddanie sporu rozstrzygnięciu przez kolegium arbitrażowe przy sądzie okręgowym, w którym działa sąd pracy i ubezpieczeń społecznych lub, w przypadku sporów ponadzakładowych, Kolegium Arbitrażu Społecznego przy Sądzie Najwyższym, decyduje wola związku zawodowego, gdyż tylko strona pracownicza ma możliwość złożenia wniosku o przeprowadzenie postępowania arbitrażowego. Wydane przez któryś z tych organów orzeczenie ma moc wiążącą w stosunku do stron sporu, o ile przed rozpoczęciem tej fazy któraś z nich nie zastrzeże inaczej. Szczegółowo arbitraż w celu rozwiązania sporu zbiorowego uregulowała Rada Ministrów wydając w tym celu rozporządzenie z 16 sierpnia 1991 r. w sprawie trybu postępowania przed kolegiami arbitrażu społecznego.

Dalsze działania będą zależały od wyników negocjacji w trakcie tych 3 etapów sporu zbiorowego.
O wynikach negocjacji będziemy Was informować wszelkimi kanałami informacyjnymi – zachęcamy do odwiedzania naszej strony http://www.mozsolidarnosc.org


 
Zarząd
Międzyzakładowej Organizacji Związkowej
Ericsson - Sodexo - UPC – Internetia

Witamy koleżanki i kolegów z Play

Benefity

Zgłoś deklarację

Organizacja Międzyzakładowa NSZZ Solidarność

strony www strony www